Klein. Maar enorm fijn.

‘Tiny Living’. Je kunt er bijna niet omheen: documentaires op de publieke zenders, boeken en websites vol voorbeelden en misschien ook wel kennissen die zich er aan wagen. Voor mij kwam het nog dichterbij toen ik mijn knusse arbeidershuisje uit 1896 –zo’n 100m2 bij elkaar- inruilde voor een studioappartement van 22m2.

Een pijpenla van 2,5 meter breed en dus bijna 9 meter lang. Alles wat een mens nodig heeft past er in. Behalve de wasmachine, want die deel ik met de bewoners van de andere studio’s in dit grote huis uit de jaren ’30.

Bij binnenkomst sla je linksaf voor de badkamer of loop je rechtdoor de keuken in. Direct na het halfhoge muurtje bouwden we een bed met een grote la. De kledingkast zette ik daar met de rug tegenaan en daarachter staat een grote zes persoonseettafel met twee stoelen tegen de muur dienst te doen als bureau, tafel, hangplek etc. Daarna het prachtigste stukje van het huis: openslaande deuren naar een tuin op het zuiden die bijna zo groot is als het huis.

Ik ging rigoureus door mijn spullen, verfde een muur mos-groen (what’s in the name?) en kwam thuis. Want dat is het: thuiskomen. Al mijn mooiste en fijnste spullen passen in dit huisje en heb ik altijd binnen handbereik. Ik hoef geen tijd te verdoen aan een huishouden in een woning waarvan ik de helft niet gebruik.  Ik ben nooit iets kwijt omdat niks echt ver weg kan zijn. Ik voel vrijheid door de zon op de openslaande deuren. Het geeft rust en, belangrijker, ik voel me enorm rijk.

Bijkomend voordeel is dat er na wordt gedacht over de cadeautjes voor je nieuwe woning. Ik kreeg opvallend veel mooie kaarsen en een vogeltaart voor in de tuin. Want spullen die vanzelf verdwijnen of bij voorkeur geen plek in huis nodig hebben, dáár heb ik alle ruimte voor.

Halverwege december verhuisde ik hierheen. Zonder twijfels of het me zou lukken, in tegendeel. Er dansten kleine elfjes in mijn buik van plezier. Wat was ik blij! En ik blijf zo blij dat ik hier mag wonen.

Aan de andere kant realiseer ik me dat ik geluk heb. Zo klein wonen vind ik fantastisch, maar is (voor mij) makkelijker omdat ik in Utrecht woon. De prijzen in deze stad stuurden deels mijn keuze voor deze woning, maar de vele prettige plekken in de stad maken dat dit kan zonder een benauwd gevoel te krijgen. Of ik het ook kan in een hutje op de hei? Ik denk dat ik dan iets meer ruimte zou willen hebben. Net dat beetje extra dat maakt dat er een hond bij kan wonen.

Eveline Mos

INTERIEURONTWERP

About Author

Danielle Roof

Mijn naam is Daniëlle Roof, getrouwd en moeder van vier. Sinds 2010 ben ik de eigenaar van deze blog. De blog is ontstaan toen ik bezig was met het inrichten van de babykamers en niet kon vinden wat ik zocht. Deze zoektocht is ondertussen uitgegroeid tot een blog waaraan ik elke dag veel liefde, passie en aandacht aan besteed. En niet alleen in de blog maar ook in mijn interieur zie je elke dag de liefde voor een smaakvol interieur terug. Ik ga niet voor de trends maar voor een huis dat bij je past. Een huis dat voelt als een thuis.

See author's posts